Sprawdzanie krzywizny gryfu z pomocą liniału

SPRAWDZANIE KRZYWIZNY GRYFU

Standardowy sposób sprawdzenia krzywizny gryfy, opisywany wielokrotnie w materiałach producentów i w różnego rodzaju poradach w internecie, polega na przyciśnięciu struny na pierwszym i ostatnim progu oraz pomiarze (ocenie) odległości spodu struny od szczytu środkowego progu podstrunnicy (najczęściej wskazywany jest ósmy próg).
Wszystko pięknie, tylko jak przycisnąć strunę na pierwszym i ostatnim progu oraz jednocześnie dokonać precyzyjnego pomiaru odległości mając...tylko dwie ręce?
Przedstawiam tu wygodny sposób do łatwego pomiaru krzywizny gryfu. Może komuś się przyda. Nie wiem, czy sposób taki nie był już tu prezentowany, jeśli tak to sory. Potrzebne do pomiaru elementy to: szczelinomierz i odpowiednio wykonany liniał.

KONSTRUKCJA LINIAŁU
Do wykonania liniału użyty został aluminiowy teownik o wymiarach T20x20 mm (takie profile są powszechnie dostępne w sklepach i marketach budowlanych). Teownik tych rozmiarów jest wystarczająco sztywny. Musi być idealnie prosty.
Teownik został przycięty na długość podstrunnicy gitary plus ok.5 mm. Następnie przyłożono teownik od strony progów dosuwając jego początek do pierwszego progu (siodełka). Pisakiem oznaczono lokalizację progów. W zaznaczonych miejscach wycięto pilnikiem wycięcia szerokości ok.4 mm i głębokości ok.2,5mm. Chodzi o to, by po przyłożeniu liniału do podstrunnicy w żadnym punkcie nie opierał się lub zawadzał o jakikolwiek próg

POMIAR KRZYWIZNY GRYFU

1. Przykładamy liniał do podstrunnicy jak na zdjęciu.
2. Szczelinomierzem mierzymy pośrodku gryfu szczelinę pomiędzy krawędzią liniału a powierzchnią podstrunnicy.
3. Koniec

UWAGI
1. Z pomocą liniału możemy zmierzyć krzywiznę gryfu dla skrajnych krawędzi podstrunnicy i tym samym
ocenić, czy gryf nie jest np. zwichrowany.
2. Liniał znajduje zastosowanie również przy szlifowaniu progów - z jego pomocą ustala się prostoliniowość
gryfu przed szlifowaniem.

Banał, ale genialny, lecę jutro do praktikera po jakiś teowniczek ;)

Użycie liniału pozwala również ocenić regularność krzywizny gryfu przez obserwację pod światło szczeliny pomiedzy krawędzią liniału a powierzchnią podstrunnicy.
Gdy ktoś ma kilka gitar można na pozostałych brzegach kształtownika naciąć kanały pod progi dla innych menzur, czyniąc liniał bardziej uniwersalnym.

Mimo różnych menzur te różnice pomiędzy poszczególnymi progami nie są dramatyczne i każdy optymalnie ustawiony otwór na próg w teowniku o długości max 3 mm załatwi sprawę raczej :) Ale co kto woli.

James_Bond pisze:Mimo różnych menzur te różnice pomiędzy poszczególnymi progami nie są dramatyczne...

To prawda. Dla standardowych menzur: Fender: 25,5”(647,7mm), PSR: 25”(653mm), Gibson: 24,75”(628,65mm) różnica długości od siodełka do ostatniego progu (ok. 75% długości menzury) jest rzeczywiście niewielka i wynosi ok. 1,5mm, więc poszerzając odpowiednio kanały można jednego liniału użyć do wielu typów gitar. Lecz dla gitar barytonowych (o zwiększonej menzurze) różnice te są już znaczne i mogą wynosić np. ok. 3mm (dla menzury 27”) i więcej.

humless pisze:Wszystko pięknie, tylko jak przycisnąć strunę na pierwszym i ostatnim progu oraz jednocześnie dokonać precyzyjnego pomiaru odległości mając...tylko dwie ręce?

Kapodaster na pierwszym progu.

Oczywiście, ale po cóż się rozdrabniać mając proste i tanie rozwiązanie (ceownik kosztował mnie 10zł, a ma około metra, więc mogę z niego zrobić nawet dwa liniały) :) Jeśli tak jak ja dość często się takie rzeczy jak krzywizna gryfu sprawdza i koryguje, to rzecz bardzo przydatna.

A bas, czy baryton to faktycznie inna zupełnie bajka, wiec i miarka będzie potrzebna też odrębna :)