Pytanie do doświadczonych gitarzystów

Tak jak w temacie. Po jakim czasie grania zaczęliście grać solówki? I jak do tego doszliście, tzn. czego się uczyliście, co ćwiczyliście, by to osiągnąć?

Zasadniczo od razu:) pentatonika+lekcje na yt.
Po prostu latwiej mi bylo rozpracowywac utwor grajac na (powiedzmy)pojedynczych strunach.

Sent from my iPhone using Tapatalk

od razu, z tym ze na poczatku to nawet sie nie jest swiadomym ze to solowka. gra sie prosta melodyjke na gamie durowej albo to co jest na pieciolinii i niby jest solo, ale w zasadzie go nie ma. a takie wymiatanie do podkladu to roznie. jedni od razu potrafia dopasowac solo do podkladu jak tylko znaja skale na jakiej podklad nagrano, inni dwa lata sie mecza i nie umieja. ja pierwsze nienajgorzej brzmiace solo do bluesowego podkladu, czy nawet piosenki w radiu bardziej niz podkladu zagralem na klasyku po pol roku nauki. i tak jak u Toudicka tez na pentatonice bylo ono.

Wymyślenie solówki jest łatwiejsze niż stworzenie świetnie brzmiącego riffu.

nie zawsze. sprobuj zagrac solo do megalomanii black sabbathu zeby nie brzmiala jak byle jaka rzniocha. do tego glownego riffu.

A nie brzmiało to jakoś kwadratowo czy coś? Albo nie powtarzały się jakieś frazy w kółko?

no, racja. strasznie monotonny ten riff. na trzech power chordach i po chwili robi sie zwyczajnie nudny. ale trudne wymyslenie tego chyba nie bylo, chociaz zapytaj Iommiego czy trudno bylo to wymyslic. w kazdym razie nigdy nie umialem do tego riffu wymyslic jakiegos ciekawego brzmienia. co bym nie probowal to zawsze wychodzilo takie barachlo i albo samo solo tez nudne bylo albo jeszcze bardziej nudne. a sam riff ze sluchu to i poczatkujacy rozpreacuje.

up: Brzmienie to się ustawia na wzmacniaczu.

Podstawą do grania solówek jest znajomość skal i opanowanie gryfu. Wg mnie zwłaszcza to ostatnie aby grać solówki takie jak chcesz, tak jak ją sobie wyobrażasz a nie nawalać losowe dźwięki ze skali.

Ja osobiście się przyznam, że grać solówek nigdy się nie uczyłem ponieważ po prostu za nimi nie przepadam

@up
a Ty umialbys jakies ladnie brzmiace solo zagrac do megalomanii( oprocz tego ze nie lubisz solowek )? :D

Nie wiem ponieważ nie znam tego kawałka

Ja solówek zacząłem się uczyć jak tylko kupiłem gitarkę elektryczną. Czyli po pół roku gry na klasycznej.

Ponad 2 lata gry, zero skilla solówkowego. Ani w time, ani feelingu, ani melodyjki, czyste napieranie dźwięków po skali jak leci. Czasem cóś wyjdzie, czasem (częściej) nie. Ale to już załatwię prosto - nauczę się przenosić to co w głowie na gryf, a potem poprawię kreatywność, i wuala.

Masz jakieś sposoby na kreatywność? ;d

Zasadniczo to tak - tzw. strumień świadomości, stawianie problemów i znajdowanie najbardziej absurdalnych rozwiązań, szukanie skojarzeń między wyrazami i tak dalej - i chyba najfajniejszy dla nas - granie i tworzenie. Po prostu po x prób poziom sam powinien wzrosnąć, chyba że ktoś jest wyjątkowo oporny.
Ponadto wszystko co przełącza na tryb prawej półkuli mózgu, rysowanie i te sprawy. Medytacja, NLPowskie sztuczki typu afirmacje itd. Arsenał spory, trzeba tylko z niego korzystać i się nie poddawać, co dla mnie samo w sobie jest problemem z racji totalnego lenistwa.

Ja kurczę mam z tym problem. Właśnie z kreatywnością. Puszczam backing track i w głowie nie ma nic... Kompletnie. Dla tego już od dłuższego czasu nie improwizuję i czekam na ten wspaniały moment, kiedy coś się we mnie obudzi. Skoro tak piszesz to spróbuję. Czytanie książek pomogłoby? To jest dla mnie najprostsza droga.

ksiązki też, ale popróbuj z medytacją. daje bardzo fajne rezultaty nawet jak nie jesteś buddystą

Dzięki za rady. Muszę spróbować. Przez ten brak kreatywności zaczynam się coraz bardziej nudzić gitarą i jest to dobijające.

I spróbuj innego instrumentu. Harmonijka, klawisze, flet (byle poprzeczny), cokolwiek.

Będę miał okazję chyba nawet w tym roku szkolnym uczyć się gry na pianinie. Pianino się nada?

nada się, tylko ciężko się z nim chodzi.
Jestem początkującym gitarzystą, ale staram się coś wymyślać własnego. Często mam przy sobie harmonijkę i próbuję przełożyć na muzykę to co słyszę w głowie. Albo zagrać po swojemu jakiś kawałek, który słyszę w radio. Potrafiłem nawet zatrzymać się w trasie samochodem i grać.

Łeeee, pianino jest łatwe póki grasz w C dur. I mniej kombinowania z akordami tak jakby, w sensie - najprostszymi tymi.

Myślę, że będę grał bardziej zaawansowane rzeczy, przynajmniej taką mam nadzieję.

Spróbuj innej muzyki. Dużo innej muzyki. Nic Cię tak nie rozwinie. I graj do kawałków. Znajdź klucz i graj. Nic trudnego.

o wlasnie, pograj Chopina na grzebieniu:D

No niekoniecznie... Po prostu nie bój się eksperymentować. Usiądź i graj na sucho aby sprawdzić czy to co kleisz współbrzmi jakoś z sobą. Sięgnij po różne gatunki. Chopina nie odradzam ale bliżej sercu gitarzystów i tego jak grają ( w sensie shredowania i sweep'ów) jest Paganini. To był swoisty skrzypkowy shreder jego czasów i niesamowity wirtuoz. Słuchaj masy muzyki: różne dziwne wariacje podgatunków metalu, rocka, bluesa. Jazz rozwija.To w końcu gitarzyści jazzowi nauczyli gitarzystów rockowych improwizacji. Często żartuje się, że gitarzysta jazzowy zagra świetny koncert na skali chromatycznej. Wszędzie jest inspiracja.
Raz usiądź i posłuchaj Meshugi, innym razem coś bardziej pływającego i twórczego jak God Is An Astronaut. Zapoznaj się z Trzema Królami Bluesa. Polub Profesora. Spróbuj zwanego przeze mnie Księcia Blues-rocka czyli Garego Moore'a.
Zapisuj swoje pomysły w postaci tabulatury w jakimś zeszycie. Nawet mrucz sobie dźwięki swojej wymarzonej solówki którą masz w głowie - przyjdzie czas, że te dźwięki przełożysz na gryf.
Ćwicz opalcowanie Zaapy które możesz naleźć w "Creative Guitar" Guthiera Govana. Szczególnie te opalcowanie, bo niby głupie, jak siądziesz to niektóre opalcowania będą zbyt pogmatwane ale poćwiczysz i zobaczysz sporą różnice.

Ograniczasz się tylko Ty. Nie muzyka.