alkohol i narkotyki wśród muzyków

Jak wszyscy dobrze wiemy, wśród muzyków szczególnie grających rock i pokrewne gatunki muzyki powszechne jest picie i ćpanie. Często też można zauważyć, że nawet przeciętne "grajki" lubią sobie wypić. Jak myślicie, czy muzycy mają często wspólną cechę charakteru, że w historii rocka tak duża część była mówiąc prosto ćpunami? Rozpatrując aspekt psychologiczny można wywnioskować, że ucieczka do używek jest próbą poprawienia sobie nastroju. Może charakter człowieka który dużo rozmyśla, obserwuje, posiada duszę artysty prowadzi go ogólnego przygnębienia, jedyne w czym odnajduje radość to muzyka.
Co Wy myślicie na ten temat? Jaki jest wasz stosunek do dragów czy alkoholu?

(Wzięło mnie po nocy na jakieś filozoficzne przemyślenia, ale myślę że temat warty przedyskutowania )

Męcząca robota, wrażliwość, łatwy dostęp do towaru, czasem identyfikowanie się z ideologią powiązaną z jakąś muzyką... Wychodziłoby, że muzyków, a w szczególności gitarzystów, należy profilaktycznie zamykać w klinikach odwykowych. Zróbmy to! Panowie, jeśli to czytacie, to znaczy, że czas najwyższy, byście się zgłosili na leczenie!

Koniec sarkazmów.
Nie uogólniałbym tak bardzo. Nie wszyscy muzycy to ćpuni i nie wszyscy ćpuni to muzycy, czy jacykolwiek inni powiązani ze sztuką estetyk. Różne charaktery, różne historie, różne środowiska, różne światopoglądy. Jak już miałbyś rozważać, to raczej konkretne przypadki atakuj- studiuj biografie(a dużo tego), poznawaj wypowiedzi ludzi, którzy mieli styczność z takimi, szukaj na starych fotografiach postępujących zmian w wyglądzie poniektórych- i sam szukaj odpowiedzi, dlaczego. Nie zapomnij tylko, że były takie czasy, kiedy narkotyzowanie się było po prostu modne(a gęba artysty wrażliwego nawet do dziś jest najpopularniejszą- i ją muzycy chętnie ubierają, powielając zabobon)- popularne i nawet, rzekłbym, powszechne(jeśli wierzyć legendom o amerykach i brytaniach)- skonfrontuj to z podstawową wiedzą o działaniu psychoaktywnych substancyj, taką jaką przychodzi do szkół milipolicjant szerzyć.

Zając o sobie: Dragów nie tykam, bo nie chcę sobie do reszty zdrowia zepsuć. Alkohol okazyjnie(okazje miewam raz na dwa miesiące, więc to moje "okazyjnie" jest innego rodzaju okazyjnością niż w zwykłym, melinowo-podsklepowym rozumieniu tego związku wyrazowego- gwoli ścisłości) i niedużo, bo mi niedobrze zawsze od tego. Howgh.

przypuszczam, że już powstała praca doktorska ,porównująca procent muzyków wśród pacjentów klinik odwykowych do ogółu muzyków wśród społeczeństwa.
Można do niej pewnie dotrzeć. Ja stawiam jednak znak = .

Celebryci, aktorzy, politycy, biznesmeni, robotnicy, muzycy i kulawy Roman biorą narkotyki i chleją na umór. Muzycy to takie twory świata, które są kreatywne, a narkotyk lub alkohol czasami są czymś co pomaga im wydobyć z otchłani umysłu coś konkretnego i to zmaterializować. Nie wszyscy bo nie można każdego do wora wrzucać. W kulturze muzycznej dalej jest moda na narkotyk np. ławkowe rymowanki (zwane hop hop czy jakoś tak w lesie krzyczące stado).
By się tak nie wywodzić na temat muzyków i narkotyków to wszystko jest dla ludzi prawda? Nie każdy ćpun jest muzykiem i nie każdy muzyk jest ćpunem.

Ja jestem za ustanowieniem kary śmierci dla dilerów i narkomanów. Narkotyki to zło.

[zero sarkazmu]

boden7 pisze:Ja jestem za ustanowieniem kary śmierci dla dilerów i narkomanów. Narkotyki to zło.

[zero sarkazmu]

Ty jesteś pomimo starań, nieśmieszny lub pomimo chęci, niemądry.

boden7 pisze:Ja jestem za ustanowieniem kary śmierci dla dilerów i narkomanów. Narkotyki to zło.

[zero sarkazmu]

Jesteś durniem? Czemu dla narkomanów? A diler to kto? Sklepowej, która ożeniła gnojkowi flaszkę ekstrakcyjnej też czapę?

Pomijam sensownosć wyrażenia "kara" w przypadku wyroku śmierci -- zlikwidowany się nie resocjalizuje...