Trzymanie się teorii muzyki

Witam!

Otóż mam taki problem, gram w zespole i komponuję różne rzeczy, lecz proces mojego komponowania przebiega w zupełnie inny sposób niż moich kolegów. Otóż ja bardzo kurczowo trzymam się teorii. Wszystko co robię podporządkowuję jej. Oczywiście sprawdzam jak brzmi to co zagram, jednak moje pomysły są stricte podporządkowane teorii muzyki. Natomiast moi kumple nie patrzą na to, grają na chybił trafił to co przyjdzie im do głowy. Czasem chce mnie skręcić, ostatnia sytuacja: kumpel postawił dźwięk D# w kontekście akordu Am, który jest toniką w kontekście progresji eolskiej. Jak wiadomo jest to tryton, którego nie ma w skali. Dla mnie oczywistym jest, że D - kwarta czysta będzie brzmiała lepiej, nie muszę tego sprawdzać na instrumencie. Chciałem ten tryton podciągnąć pod cokolwiek, nie udało mi się, jedyne co mi przyszło do głowy to tryton jako blue note w harmonii bluesa, niestety niezbyt mi to pasuje, bo jak wiadomo Am nie jest akordem dominantseptymowym. Poza tym wg mojego dźwięk D# w kontekście Am tak czy siak nie pasuje. Zagrajcie sobie akord Amadd11+ to poczujecie ten dysonans.

Mój kolega komponuje "sercem". Podaje mi progresję akordów, minutka i już wiem wszystko o harmonii utworu. Ja za to dokonuje chłodnych kalkulacji, które później przekładam na instrument, on tego słucha, mówi, że to "czuje" i dodaje różne swoje pomysły.

I mam takie pytanie, czy dobrze robię tak bardzo podporządkowując się teorii i denerwując się na innych, że robią muzykę wyłącznie "sercem" i im się wydaje w przypływie adrenaliny, że coś jest świetnego, a tak naprawdę, no cóż, szara rzeczywistość? No więc moje pytanie można skrócić do tego: czy mają rację ludzie przekładający teorię nad "serce" czy "serce" nad teorię?

"Kieruję się sercem" - chyba głupszego usprawiedliwienia swojej ignorancji nie słyszałem. Co to znaczy? Serce pompuje krew. Teraz trochę poważniej, zgłębianie teorii muzyki to ogromny skok zarówno w rozwoju muzycznym, jak i w komponowaniu. Pomijam już fakt jak bardzo ułatwia ona komunikację z innymi członkami zespołu (niekoniecznie w składzie 2 gitary, bas, perka, gdzie od biedy można mówić "naciśnij piąty próg na strunie E - patrz tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=dDZ5Zozejh4). Głupie twierdzenie, że ktoś gra z "serca", pewnie chłopakom chodziło o to, że grają to, co im przyjdzie do głowy. Głupota. Ja również tak gram, jednak jako taka wiedza o danych akordach, dźwiękach czy skalach bardzo ułatwia mi pracę - nie muszę szukać po omacku dźwięków na gryfie (co zapewne robią ci twoi koledzy). Oczywiście są odstępstwa od teorii i czasami coś naprawdeę niepozornego może brzmieć fajnie, jednak teoria to moim zdaniem absolutna muzyczna podstawa i wspaniały język komunikacji między muzykami.

Pozdrawiam!

Nie szukają po omacku dźwięków, wiedzą o interwałach, tylko tak jakby zupełnie się nimi nie przejmują. Ja za to cały czas: analiza, analiza, analiza. Dzięki za odpowiedź. :)

Myślę, ze teoria jest przydatna ale do czasu. Do czasu, czyli do momentu, w którym zaczyna Cie ograniczać. Bardzo dobrze jak koledzy mają pojęcie o interwałach i mogą sie z Tobą porozumiewać bardziej 'profesjonalnie'. Ale przykładowo ja podczas komponowania riffu nie ograniczam się teorią, gram to co czuję, dobieram nuty, przekładam to co mam w głowie na dźwięki na gryfie. Nie myśle wtedy o schematach skal, nawet wciskam nie pasujące na pozór dźwięki (to akurat z tego powodu, ze taki moj styl grania, troche fałszów). Dopiero po teorie sięgam podczas np. podczas solo. Ale to znowu wkraczamy w temat, czy skale bardziej ograniczają czy pomagają :)

Pozdrawiam.

Co za prawdziwe historie. Ja byłem napalony na granie z zespołem (keyboard, sax, ja na gitarze i perka). Wszyscy inni oczywiście wychowankowie szkoły muzycznej. Gdy przyszło się nam zgadać to dostałem wiadro zimnej wody na łeb. Jednak teoria, a przede wszystkim nuty to podstawa przy zespole.

No ja właśnie prezentuję styl myślenia bardzo podobny do wojtq125. Teoria jest dla mnie bardzo ważna. Zauważyłem właśnie, że niektórzy ludzie myślą, że teoria ogranicza. Według mnie otwiera nieznane dotąd rejony muzycznego "wszechświata". ;)

Dla mnie też, teoria otwiera więcej możliwości, a przede wszystkim segreguje i uporządkowuje wiedzę. Ale to moje zdanie, że podczas robienia kawałku może ograniczać, ale to kwesta tego czy umiemy zniej korzystać :)

Jednak teoria, a przede wszystkim nuty to podstawa przy zespole.

Zalezy w jakim, w wielu ludzi nie maja pojęcia o nutach :) Ale racja, że dobrze jest jak ludzie znają interwały, budowe gam itd. nuty juz niekoniecznie, chyba, że w zespole jakim wymieniłeś, czyli sax, skrzypce np. itd.

Myślę, że masz na tym punkcie zboczenie i lubisz się tym chwalić. To że w skali eolskiej nie występuje od prymy tryton to nie znaczy, że nie można go użyć pod akordem amol, jeśli zrobi się to tak, że to zabrzmi, ale zrobisz to specjalnie żeby nie zabrzmiało to nie widzę problemu.

Cały szkopuł polega na tym, że żeby grać poza totancją, poza "teorią" to trzeba najpierw tą teorię poznać. Chodzi o to żeby robić to świadomie. Bardzo dobrze, że znasz teorię, to ważna sprawa, ale jak improwizujesz, komponujesz to oprócz tego kieruj się również słuchem ;)

a pitolenie maczenie.

@PenTaTonik

wlasnie, gra sie swiadomie na sluch.
wyystarczy ten filmik zobaczyc ze skalami sie nie gra itp itd http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... imRbaReMyE

@wojtq125
a mowia ze beatlesi nie znali nut huehuehuehue

@RiffingMan

wez se kalkulator i sobie rob obliczenia gdzie co ma byc zamiast chwycic gitare i grac to co sie ma w sercu/w mozgu/uszach/ciele czy gdzie tam ;_;

@charlietheunicorn

powinienes byc kardiologiem ;_;

nickolas pisze:@RiffingMan

wez se kalkulator i sobie rob obliczenia gdzie co ma byc zamiast chwycic gitare i grac to co sie ma w sercu/w mozgu/uszach/ciele czy gdzie tam ;_;

Chwytam za gitarę i gram to co słyszę w sobie od wewnątrz. Kiedy zagram to co w sobie usłyszę dokonuję tego analizy, co pomaga mi w udoskonalenia riffu, melodii, progresji akordów czy czego tam jeszcze. Nawet kiedy się nie myśli o skali, to gra się wg jakiejś skali.

PenTaTonik pisze:Myślę, że masz na tym punkcie zboczenie i lubisz się tym chwalić. To że w skali eolskiej nie występuje od prymy tryton to nie znaczy, że nie można go użyć pod akordem amol, jeśli zrobi się to tak, że to zabrzmi, ale zrobisz to specjalnie żeby nie zabrzmiało to nie widzę problemu.

Cały szkopuł polega na tym, że żeby grać poza totancją, poza "teorią" to trzeba najpierw tą teorię poznać. Chodzi o to żeby robić to świadomie. Bardzo dobrze, że znasz teorię, to ważna sprawa, ale jak improwizujesz, komponujesz to oprócz tego kieruj się również słuchem ;)

Trzeba przyznać jestem trochę przewrażliwiony na punkcie tej całej teorii. ;) Zgadzam się w pełni, że trzeba kierować się słuchem, poznać teorię i grać świadomie. Święta prawda.

Sam chciałbym teorię znać lepiej (która ogranicza się do pentatoniki :P), ale szczerze mówiąc przy znajomości gryfu i ogarnięciu można bez tego żyć śmiało, tyle że trzeba do tego też wyczucia smaku, jeśli chce się robić jakieś bardziej złożone rzeczy, przestrzennie aranżować utwory, to teoria może pomagać(od tego Beatlesi mieli swojego George'a Martina), ale właśnie- pomagać, nie być przewodnikiem.

Idź śladem kolegów myślę, mniej matematyki, więcej spontanu, chyba że gracie prog rocka, albo inne wynalazki ;)

Kurde, rozumiem, że teoria, skale, interwały, gamy, tonacje itp. ważna bardzo sprawa, ale czy trochę nie przesadzacie? Czy to się nie mija z celem? Gra powinna sprawiać frajdę, a nie jakieś spiny, że ktoś pojechał w tym momencie septymą wielką zamiast tercją małą. Muzyka to nie chłodna kalkulacja czy coś pasuję czy nie. To nawet fizyka i matematyka zakłada większą swobodę niż wasze podejście do muzyki. Jasne, bardzo fajnie i ogromny plus jak się jest tego wszystkiego świadomym, ale tworzenie i granie wyłącznie w oparciu o zasady i schematy dla mnie zabija całą przyjemność.

Ja mam gdzieś zasady. Muzyka to nie nauka ścisła. Co prawda znam skale, interwały i inne tym podobne, ale melodie układam w głowie i mam głęboko gdzieś, że coś nie pasuje lub coś jest poza skalą. I według mnie tym się powinno kierować - uczuciem, nie zasadami.

Hendrix uczył się teorii i skal ?

Ale dajmy na to że chcę sobie zrobić jam do jakiegoś podkładu. Mam podaną tonację. I niech teraz ktoś, kto nie zna skal spróbuje zagrać coś co się nie będzie gryzło z podkładem. Problem, nie? Jak umiem skalę to wiem przynajmniej po czym się poruszać.

wojtq125 pisze:Ale dajmy na to że chcę sobie zrobić jam do jakiegoś podkładu. Mam podaną tonację. I niech teraz ktoś, kto nie zna skal spróbuje zagrać coś co się nie będzie gryzło z podkładem. Problem, nie? Jak umiem skalę to wiem przynajmniej po czym się poruszać.

Nie - nie problem. Znam wiele osob co nie znaja skali a jammuja tak ze hoohoho. Przeciez skalami sie nie gra ;___; Nie umiesz swiadomie grac skoro tak.
Nawet tutaj jest to powiedziane ze skalami sie nie gra:

http://www.youtube.com/watch?feature=pl ... imRbaReMyE

nickolas pisze:Znam wiele osob co nie znaja skali a jammuja tak ze hoohoho.

A ci, co znają skale, nie jammują tak że hoohoho?

Widzę, że sztandarowe hasło Błasia na tym forum zagościło jako dyżurny excuse przed unikaniem teorii ;-) Ciekaw jestem ile lat Błaś wkuwał skale i teorię, zanim ogarnął to wszystko w takim stopniu, że teraz swobodnie łamie zasady wykraczając poza skale podczas solowania.

Cały problem polega na tym, żeby grać z głową. A przede wszystkim słuchać z głową i ROZUMIEĆ, co się słyszy.

Dokładnie tak, jak ze słowami Błasia. Człowiek rozumny zrozumie całość przesłania. Głupi zrozumie część, a resztę sam sobie dopowie.

@nickolas W szkole gitarowej pana Błasia jest mnóstwo materiałów, mówiących właśnie o skalach.

Jeśli bez problemu dogrywasz do podkładów w wielu pozycjach na całym gryfie to znaczy, że znasz skale. Nie potrafisz ich jedynie nazwać. To tak jakby sie zastanawiać, czy kierowcy rajdowemu potrzeba szkoleń potwierdzających jego znajomość nazewnictwa pedału gazu i czy też sprzęgła.

Kto twierdzi, że teoria muzyki jest niepotrzebną bzdurą jest uosiem.

Poznanie zasad muzyki jest potrzebne chociażby z prostego powodu - trzeba wiedzieć, co się łamie.

nickolas pisze:Nawet tutaj jest to powiedziane ze skalami się nie gra:

Przez Chrystusa, Błasia naszego, amen.

Skalami się nie gra, owszem. Ale dopiero wtedy, kiedy nasza wyobraźnia muzyczna jest rozwinięta do tego stopnia, że potrafimy świadomie przenosić muzykę z głowy, na gryf.

Podpisuję się wszystkimi ręcoma pod tym, co już napisane wcześniej - łamać zasady teorii można, ale tylko wtedy, kiedy robimy to świadomie.

Mam nadzieję, że nie obraziłem niczyich uczuć religijnych.

Ja też zawsze oskarżałem siebie samego o to, że nie potrafię ułożyć nic co by nie zgadzało się co do joty w 100% z teorią... umiem trochę szybko ponawalać. Wiem jak co zabrzmi zanim to zagram ale może raz na dziesięć moich improwizacji wykraczam poza skalę, po której aktualnie gram...

Według mnie tworzenie piosenek powinno przebiegać tak - tworzysz coś przelewając to z głowy na gryf. I tak jak już ktoś powiedział - nie przejmujesz się tym czy to się trzyma jakichśtam tonacji i innych pierdół. Dopiero jak przychodzi dograć jakieś harmonie albo solówki lub zwyczajnie ułożyć linie melodyczną wokalu ( choć to też można na czuja ) to sięgasz właśnie po nieocenioną teorię. Kiedyś ułożyłem riff, który zawierał 4 dźwięki leżące koło siebie... pewnie jest jakaśtam skala która zawiera te 4 sekundy małe koło siebie ale nie znam takiej i chyba nie zamierzam znać. Coś w takich sytuacjach trzeba zrobić i wtedy teoria nie zawsze pomoże.

Havok pisze:Jeśli bez problemu dogrywasz do podkładów w wielu pozycjach na całym gryfie to znaczy, że znasz skale. Nie potrafisz ich jedynie nazwać.

Tró