Pentatonika
(Używam notacji ogólnoświatowej, tej bez litery H, czyli dźwięk o półton niższy od C to B, a dźwięk dwa półtony niższy od C to Bb/A#. Tam gdzie będę pisał próg/progi w lewo/prawo punktem odniesienia jest gitara praworęczna. Gitara leworęczna zachowuje się na odwrót. Opisy dotyczą gitar nastrojonych standardowo: EADGBE. Jeśli mamy inaczej nastrojoną gitarę nazewnictwo dźwięków należy przesunąć o ilość półtonów jaką przestroiliśmy daną strunę. W stroju standardowym EADGBE nic nie trzeba robić.)
(Bardzo polecam zainstalowanie darmowego programu TuxGuitar http://tuxguitar.herac.com.ar/download.html http://sourceforge.net/projects/tuxguitar/. Dzięki niemu będziecie mogli otworzyć tabulatury, które zamieszczam w linkach. Otwarcie tych plików możliwe jest również płatnym programem GuitarPro, TuxGuitar jest jego bezpłatnym i legalnym zamiennikiem.)
Pentatonika jest najprostszym narzędziem do ogrywania progresji akordów, nieodłącznie związana z bluesem, bardzo często używana we wszystkich gatunkach muzycznych.
Jak sama nazwa wskazuje, pentatonika składa się z 5 dźwięków. Gitara jest instrumentem, w którym dźwięk o tej samej wysokości może wystąpić nawet kilka razy.
Dlatego możliwe jest używanie kilku pozycji na gryfie, które pozwolą na swobodne używanie wszystkich dźwięków w zależności od potrzeb.
Pentatonika jak każda skala nazywana jest od dźwięku, od którego się zaczyna oraz na którym wszystko się naturalnie kończy. To należy zapamiętać.
Ten dźwięk jest nazywany prymą czystą skali, jest również nazywany centrem tonalnym skali, są to po prostu nazwy zgodne z nomenklaturą na określenie reguły zawartej w poprzednim zdaniu.
Istnieją dwa rodzaje pentatoniki: mollowa i durowa. Używając pentatoniki jako najprostszego narzędzia możemy stosować pewien skrót, który sprawdza się w olbrzymiej większości przypadków. Jeśli progresja zaczyna się od akordu mollowego np. Am, to najprawdopodobniej możemy użyć pentatoniki mollowej na całej progresji. Jeśli progresja zaczyna się od akordu durowego np. A, to najprawdopodobniej możemy użyć pentatoniki durowej na całej progresji. Nie jest to zawsze zgodne, ale najczęściej się zdarza, że jest. :) W bluesie pentatonika mollowa nadaje się do ogrania całego durowego bluesa dwunastotaktowego. Jeśli blues zaczyna się od akordu A7, możemy na wszystkich akordach bluesa zastosować pentatonikę A mollową. Jest to najprostszy sposób, istnieją inne, dające większe możliwości. Wyróżniamy 5 pozycji pentatoniki. Te 5 pozycji pokażę na przykładzie pentatoniki mollowej A.
https://dl.dropboxusercontent.com/u/25772071/Pentatonika_mollowa_A.gp3
Możemy korzystać z tych pozycji, układając swoje linie melodyczne spośród dostępnych dźwięków. Bardzo ważne jest odpowiednie frazowanie, zmiany rytmu i dynamiki. Granie pentatoniką nie polega na odegraniu jej z góry na dół.
Te 5 pozycji radzę nauczyć się na pamięć, będą pomocne nie tylko przy używaniu samej pentatoniki, ale także innych skal, co tłumaczę w temacie o skalach modalnych.
Teraz przyjrzyjmy się pentatonice durowej. Wyróżniamy także jej pięć pozycji. Posłużę się przykładem pentatoniki durowej C.
https://dl.dropboxusercontent.com/u/25772071/Pentatonika_durowa_C.gp3
Proszę zauważyć jedną zależność, którą zamieszczę w "tabelce".
Numer pozycji pentatoniki durowej | Numer pozycji pentatoniki mollowej
1 = 2
2 = 3
3 = 4
4 = 5
5 = 1
Schematy pentatoniki durowej są identyczne jak pentatoniki mollowej, są jedynie ułożone w innej kolejności. Dzięki temu znając 5 pozycji pentatoniki, można równie biegle posługiwać się oboma trybami pentatoniki.
Zasada jest taka, że od drugiej pozycji pentatoniki mollowej bierze nazwę pentatonika durowa. Weźmy pentatonikę A-moll. Zobaczmy na jej drugą pozycję. Druga pozycja rozpoczyna się od dźwięku C. Pentatonika durowa, która współdzieli schemat z pentatoniką mollową A, nazywając jej drugą pozycję swoją pierwszą, to pentatonika durowa C.
Teraz z drugiej strony. Od piątej pozycji pentatoniki durowej bierze nazwę pentatonika mollowa. Weźmy pentatonikę C-dur. Zobaczmy jej piątą pozycję. Piąta pozycja rozpoczyna się od dźwięku A. Pentatonika mollowa, która współdzieli schemat z pentatoniką durową C, nazywając jej piątą pozycję swoją pierwszą, to pentatonika mollowa A.
Wszystkie schematy są jak najbardziej przesuwne. Dotyczy to wszystkich skal, w takim razie pentatoniki również. Biorąc pentatonikę A-moll i przesuwając jej schemat o 1 próg w lewo, a to znaczy, że każdy dźwięk przesuwamy o 1 próg w lewo, otrzymamy pentatonikę mollową G#, gdyż pierwszym dźwiękiem pentatoniki mollowej A był dźwięk A umiejscowiony na piątym progu grubej struny E, a przesuwając go o 1 próg w lewo trafiliśmy na czwarty próg grubej struny E, pod którym kryje się dźwięk G#. Teraz może ćwiczenie. Z jaką pentatoniką durową pentatonika mollowa G# współdzieli swój schemat? Odpowiedź zamieszczę na końcu postu.
Drugi przykład. Biorę pentatonikę C-dur. Przesuwam ją o 2 progi w prawo. 2 progi w prawo od dźwięku C jest dźwięk D. Otrzymamy schemat pentatoniki durowej D.
Znów ćwiczenie. Z jaką pentatoniką mollową pentatonika durowa D współdzieli swój schemat? Odpowiedź zamieszczę na końcu postu.
Jeszcze muszę wyjaśnić zapis. Jeśli spotykamy się z zapisem "pentatonika A" oznacza to pentatonikę durową A. Zapis "pentatonika Am" będzie oznaczał pentatonikę mollową A. "Skala pentatoniczna" i "pentatonika" to wyrażenia synonimiczne.
To jest już wszystko, co jest potrzebne do podstawowych zastosowań pentatoniki. Teraz przejdę do trochę bardziej zaawansowanych zagadnień. Znajomość interwałów jest do ich zrozumienia nieodzowna. Następnie skale pentatoniczne zostaną skonfrontowane ze skalami modalnymi, a więc ich znajomość również się przyda.
Pentatonika mollowa składa się z prymy czystej, tercji małej, kwarty czystej, kwinty czystej i septymy małej.
Pentatonika durowa składa się z prymy czystej, sekundy wielkiej, tercji wielkiej, kwinty czystej i seksty wielkiej.
Z czego się to wywodzi? Otóż patrząc na skale modalne (poradnik-skale-modalne-t89989.html), wyróżniamy 3 skale modalne mollowe i 3 skale modalne durowe. Zmniejszoną, czyli w tym przypadku lokrycką, w tej chwili sobie darujemy.
Zauważcie, że pentatonika durowa + kwarta czysta i septyma wielka daje jońską.
Pentatonika durowa + kwarta zwiększona i septyma wielka daje lidyjską.
Pentatonika durowa + kwarta czysta i septyma mała daje miksolidyjską.
Pentatonika mollowa + sekunda wielka i seksta mała daje eolską.
Pentatonika mollowa + sekunda wielka i seksta wielka daje dorycką.
Pentatonika mollowa + sekunda mała i seksta mała daje frygijską.
Skale modalne durowe różnią się między sobą jedynie kwartą i septymą, a modalne mollowe sekundą i sekstą. Z tego powodu granie pentatoniki durowej na podkładzie, który używa jednej, dwóch lub trzech skal modalnych durowych jest prawidłowe, jak i granie pentatoniki mollowej na podkładzie, który używa jednej, dwóch lub trzech skal modalnych mollowych jest prawidłowe.
Pentatonika ma dużą wadę, ogranicza materiał dźwiękowy. Jej zaletą jest oczywiście łatwość używania we wszystkich gatunkach muzycznych i frazowania szczególnie w bluesie, ale nie tylko to. Pentatonika durowa zagrana na skali naturalnej durowej (jońskiej) oraz pentatonika mollowa zagrana na skali naturalnej mollowej (eolskie) wykluczają możliwość zaistnienia trytonu w harmonii. W każdej skali modalnej wywodzącej się z naturalnej durowej występuje jedynie jeden tryton pomiędzy dwoma dźwiękami. Między kwarta czystą i septymą wielką jest tryton. Nieużywanie tych interwałów, a więc używanie pentatoniki durowej w środowisku jońskim wyklucza użycie trytonu w harmonii. Między sekundą wielką i sekstą małą jest tryton. Nieużywanie tych interwałów, a więc używanie pentatoniki mollowej w środowisku eolskim wyklucza użycie trytonu w harmonii.
To o czym pisałem, że schemat pentatoniki mollowej odpowiada schematowi pentatoniki durowej, za to zjawisko odpowiada tzw. paralelność skal. Patrząc na koło kwintowe materiał dźwiękowy skal naturalnych durowych odpowiada materiałowi dźwiękowemu skal naturalnych mollowych, które zaczynają się od VI stopnia danej skali naturalnej durowej. Patrząc z drugiej strony, materiał dźwiękowy skal naturalnych mollowych odpowiada materiałowi dźwiękowemu skal naturalnych durowych, które zaczynają się od III stopnia danej skali naturalnej mollowej. Jeśli dana skala naturalna durowa (np. skala naturalna durowa G) odpowiada materiałowi dźwiękowemu skali naturalnej mollowej (skali naturalna mollowej E w tym przypadku), to również pentatonika durowa (np. pentatonika durowa G) odpowiada materiałowi dźwiękowemu danej pentatoniki mollowej (pentatonice mollowej E w tym przypadku). I vice versa: jeśli dana skala naturalna mollowa (np. skala naturalna mollowa A) odpowiada materiałowi dźwiękowemu skali naturalnej durowej (skali naturalnej durowej C w tym przypadku), to również pentatonika mollowa (np. pentatonika mollowa A) odpowiada materiałowi dźwiękowemu danej pentatoniki durowej (pentatonice durowej C w tym przypadku). W razie pytań odnośnie pentatoniki, proszę je zadać w tym temacie. Staram się codziennie zaglądać do działu "Teoria muzyki", odpowiadam także na pytania z zakresu teorii muzyki zadane mi na pw.
Pierwsze ćwiczenie, odpowiedź: pentatonika durowa B.
Drugie ćwiczenie, odpowiedź: pentatonika mollowa B.
Pozdrawiam,
Michał