Blues solo in Eb

Hej, w trochę trudniejszej progresji bluesa niż zwykle, przyznam, iż bardzo trzeba wytężyć mózg, aby poruszać się w tym bez większych fałszów :
https://www.youtube.com/watch?v=3OrrQR1i31M

Jest czego posłuchać. :)

O taaaak, w takich klimatach Cię lubię naprawdę. Widzę, że wizualnie poszedłeś na skróty, za to muzycznie miodzio. Tzn. słyszę w kilku miejscach (ze dwóch chyba), że nie było to łatwe i skupiłeś się na dokładności zagrania (to zaraz słychać), ale generalnie płynie Ci to samo z siebie. Raz jeszcze napiszę - czujesz to.

Hej, robię kilka klipów nagrań bez obrazu, zmieniłem na chwilkę koncepcję z ciekawości czy jest popyt na filmy bez mojej krzywej gęby, swoją drogą póki co nie widzę różnic, dzięki wielkie za odzew i konstruktywną opinię, masz rację z tym że słychać niepewność w poruszaniu się po tej że trudniejszej progresji :) być może kiedyś zacznę grać w pełni świadomie, bo zbyt dużo uwagi skupiałem na zagraniu czegoś pod dźwięki akordowe.

RiffingMan pisze:Jest czego posłuchać. :)

Wielkie dzięki za wysłuchanie i opinię :)

Bo ja Ci powiem, że feeling masz. I jak grasz coś, co Ci "wychodzi samo", to poddajesz się emocjom i to słychać, bo wtedy idzie muzyka. Jak grasz takie trudniejsze momenty, to czasem słychać, że się skupiasz na technice i ucieka taka ulotność emocjonalna. Nie wiem czy rozumiesz o co mi chodzi - to tak jak czasem rozmawiając z kimś przez telefon słyszysz czy jest wesoły i uśmiechnięty czy coś go gryzie, nawet jeśli mówi w ten sam sposób. Po prostu coś takiego się inaczej przenosi. Ja najbardziej lubię jak słychać, że muzyk dobrze bawił się tym co robił, że przezywał to co grał, a nie jak grał. Dlatego nie przeszkadza mi na przykład bardzo prosta technika np. w muzyce Nirvany czy Joy Division, bo ich muzyka niesie emocje. Podobnie jak punk i hardcore - co z tego, że niektórzy grają trzy powerchordy na krzyż, jak idą emocją i szczerością.

I to lubię u Ciebie - czujesz bluesa i tyle.

Napisałeś samą prawdę, dzięki za to :) zgadzam się z tym, żeby zagrać z emocjami musi być 100% luz, dużo daje nagrywanie w ciszy o czym się przekonałem, bo jak ktoś mi ciągle po pokoju lata i przeszkadzają w nagraniu domownicy, to nic z tego nie wyjdzie :D

Klasyk kiedyś napisał "czucie i wiara silniej mówi do mnie, niż mędrca szkiełko i oko", a w skrócie dla mnie oznacza to tyle, że znacznie fajniej mi się słucha np. Erica Sardinasa, który idzie z tą swoją gitarą na żywioł czy Garego Moore'a, który wkładał w granie serducho, niż Joe Bonamassy, który wprawdzie technikiem jest nieprawdopodobnym, ale w miejsce emocji wkłada wycyzelowaną techniczną perfekcję i to jego granie jest jakieś takie dla mnie zbyt czyste, zbyt przewidywalne, zbyt idealne.

Ha ha no racja, chociaż lubię Bonammase :)

Mam ze dwie płyty, bez specjalnych emocji. Wolę jednak ogień w muzyce.

Ja oryginalnych płyt nie posiadam, ale za to mam sporą kolekcję starych Winyli gramofonowych xD