Chwyty barowe

Witam

Od jakiegoś czasu uczę się grać chwyty barowe i chciałem się Was doradzić w kwestii
jednego mojego problemu, z którym jak dotąd sobie nie poradziłem. Chodzi mi o celność
palców. Zawsze grając jakis utwór z chwytem barowym, mam kłopot z trafieniem palcami
w struny przez co całość brzmi beznadziejnie. Najbardziej tyczy się to palca serdecznego
i małego. Wymyśliłem sobie proste ćwiczenie, w którym gram jakiś tam akord barowy w
połączeniu z podstawowymi akordami ale bez poprzeczki, czyli palec środkowy, serdeczny i mały.
Liczyłem, że takie ćwiczenie pomoże w przyzwyczajeniu palców do pewnych układów. Jednak jak
dotąd wyniki są słabe. Wiem że trzeba ćwiczyć do bólu ale chciałem poznać Waszą opinię oraz
sposoby na nauczenie się. Z góry dziękuję.

Dorada brzmi: serdeczny to najgłupszy z palców, nie przejmuj się, ćwicz na razie wolniej.

Dzięki za pomoc :)

Co do samego grania to zrobiłem sobie taką niby tabelkę z akordem B-moll, bo akurat mam takie utwory, gdzie go jest dużo i mieszam ten akord z podstawowymi.

A - Bm - D - Bm
E - Bm - G - Bm
Em - Bm - C - Bm
Am - Bm - Dm - Bm

I gram to oczywiście z podkładem perkusyjnym nastawionym na 50 BPM.

PS Najgłupszy = najtrudniej go ujarzmić i wyeliminować jego (niechciane) ruchy pochodzące od ruchów pozostałych palców. To jakoś wynika z budowy ścięgien i mięśni (zginaczy/prostowników) palców. Coś tam czytałem o tym w kontekście kontuzji wspinaczkowych.

Np. ja patrząc na łapę od str. kciuka jestem w stanie zgiąć mały palec i serdeczny bez ruszania pozostałych, wskazujący ciągnie za sobą fakera (raczeje mało), a faker serdecznego strasznie...

Ja w miarę ujarzmiłem serdecznego, ale pocieszę Cię - mój mały (palec, bez takich mi tu proszę) nie zawsze chce się ustawić tak, jak bym tego chciał i czasem mi nawet tłumi strunę obok, przy takim bardziej porozciąganym chwytaniu, co mnie strasznie wnerwia. nad nim też mam najmniejszą kontrolę... Nie jesteś więc jedynym, który ma dzikie zwierzę w dłoni do oswojenia.

Większość uczycieli, których słyszałem na jutubie (może z pięciu... i basowych i gitarowych) zawsze podkreślała, żeby możliwie intensywnie grać właśnie z IV, tzn. nie ograniczać się do I, II, III i nawet zyskując szybkość/zręczność. Zresztą u siebie obserwowałem czasem dość przykre okoliczności typu: albo-albo, tzn. rozciągnąć się i użyć małego palca albo skakać i łapać serdecznym, co zaowocowało wprowadzeniem do reżimu (piękne słowo!) wyjątkowo wrednych ćwiczeń ze wskazującym w powietrzu i grę znanych rzeczy albo drabinek itp. tylko fakirem, serdecznym i małym. Prostowniki zaczynają wtedy "palić" w tempie ekspresowym. Na basie w ogóle jeszcze tak nie umię.

Dzięki towarzysze za pomocne rady.