Paul Gilbert, Andy Timmons i ... polski precedens

Tak dokładnie nie wiem do jakiego działu dać na forum, chciałem się podzielić z Wami radosną wiadomością:

http://www.greatguitarescape.com/

3 wspólne koncerty w NYC! :)

Gra\tki na maxa, ja tylko uścisnąłem dłoń Gilberta, to jeden najlepszych gitarzystów świata. POWO !!!!!

Dzięki.

Swoją drogą nagranie, które przekonało Paula do tego kroku, to Earth Song, a dokładnie improwizacja polifoniczna w tym utworze :) Fajnie, bardzo się ucieszyłem.

https://www.youtube.com/watch?v=fHqsh1fPXts


W programie będą 3 wspólne koncerty w Nowym Jorku. Będę na nich występować grając swoje utwory z zespołem Paula, a potem będzie grać Andy i Paul po kolei, na koniec wspólny jam session.... 3 wieczory z rzędu, 3 różne sety utworów.

WOW Gratulacje!!!

Również gratuluję! Z Paulem Gilbertem na jednej scenie... W moim przypadku to jedynie marzenie :P

Gratulacje, życzę udanych solówek :P

Dożywotni props, Adamie. Zagrać z Gilbertem i Timmonsem to jest coś, takie wielkie coś :P

Dzięki.

Już się zaczynam przygotowywać.

również gratuluję,
chociaż to całkiem nie moje klimaty - przesłuchując Twoją stronę powiem delikatnie : nudy i martwe brzmienie,
nie przemógłbym się do takiej muzyki, przepraszam za szczerość wypowiedzi, ale tak dyktuje mi serce,

Klawiszowiec pisze:również gratuluję,
chociaż to całkiem nie moje klimaty - przesłuchując Twoją stronę powiem delikatnie : nudy i martwe brzmienie,
nie przemógłbym się do takiej muzyki, przepraszam za szczerość wypowiedzi, ale tak dyktuje mi serce,

Co ty chcesz ... Po prostu pokonał granice , stworzył coś zupełnie nowego. To wykorzystanie gitary w sposób w jaki gramy na pianinie . Ode mnie również dożywotnie propsy !

dziwne bo widzialem gdzies bardzo stare filmiki z jakims gitarzysta ktory tez tak gral ale nie moge sobie przypomniec ktory to

Pewno Stanley Jordan albo Partyzant. Ale oni nie grają... no właśnie... kontrapunktu.

Tapping nie jest nowy. Nowe są improwizacje polifoniczne, to znacznie grubszy temat niż tapping... Czyli współistnienie 2 melodii (w kompozycji, improwizacji) a nie jak normalnie w tappingu - melodii z podkładem.

https://www.youtube.com/watch?v=fHqsh1f ... page#t=95s

Oczywiście w historii muzyki dużo się działo z polifonią - w średniowieczu, baroku, potem długo nic (trochę u Chopina, trochę u Beethovena, trochę u awangardy), teraz trochę powraca, ale jest tego bardzo mało, a w gitarowym wydaniu (poza Tedem Green i jego fingerstyle) praktycznie nie istnieje. To jest coś nowego w muzyce, a u nas w Polsce nie ma kultury robienia nowych rzeczy, raczej wolimy kalkować. Zrobić kawałek na nutę AC/DC, albo wirtuozerkę w stylu Dream Theater tylko "grając przy okazji co serce podpowiada". Dla mnie takie podejście do sztuki jest martwe. Takich gitarzystów z koncertami w Nowym Jorku nie potrzeba, oni mają tam już takich i prawdopodobnie dużo lepszych, ot choćby oryginalnych Dreamów.

Oczywiście ma to swoje konsekwencje - to nie jest muzyka dla każdego. Nawet na fortepianie jest maksymalnie kilku muzyków obecnie zajmujących się polifonią na wysokim poziomie (słyszałem ze 4). W tym sensie jest to przekraczanie granic i Oktawian ma rację.

Jakby ktoś miał jednak linki do takich polifonicznych improwizacji na gitarze, to bardzo poproszę :)) !!!!

Wielkie gratulacje. Ale mówiąc szczerze, też jakoś mnie to nie powala. W sensie technika super, ale wolę pARTyzanta. Nie do końca widzę w czym ty niby masz być lepszy. Ale gratuluję i tak.

Ps. Nie wieże, ale nawet trochę się z klawiszem zgadzam ;P

tomo11 pisze:W sensie technika super, ale wolę pARTyzanta. Nie do końca widzę w czym ty niby masz być lepszy. Ale gratuluję i tak.

Nie pisałem, że jestem lepszy, tylko że robię inne rzeczy. W zasadzie, prócz techniki tappingu nic naszej muzyki nie łączy. Jak nie wierzysz to zapodaj jakieś polifoniczne improwizacje Partyzanta, Jordana, albo tradycyjnych gitarzystów.... Sądzę, że jako muzyk nie masz problemu z odróżnieniem, kiedy słyszysz 2 melodie grane naraz, od sytuacji gdy leci jedna i podkład.

Moim celem jest posiadanie swojej krainy dźwiękowej, czyli granie dźwięków nie będących składanką klocków innych muzyków. Tapping to tylko narzędzie.

I jeszcze jedno, naprawdę sądzisz że Paul Gilbert, albo ci inni gitarzyści którzy nagradzali mnie np. w konkursach jazzowych, dali się nabrać na "błyskotliwą technikę gry?".

każdy inaczej czuje muzykę - mowa była o pianinie,
jako klawiszowiec lubię fortepian u Chopina, natomiast w jazzie jest okropnie nudny i płaski,
podobnie uwielbiam żywe brzmienie gitary przesterowanej, natomiast jazzowa to kolejna słaba rzecz,
pokazany tu tapping czuję podobnie, co innego energetyczny tapping Satrianiego - wyśmienity odbiór słuchowy,
oczywiście to moje zdanie,

Co do improwizacji polifonicznej pARTyzanta, wysłałem mu na yt zapytanie czy mógłby nagrać. Zobaczymy czy w ogóle odczyta.

No ładnie widzę, że chcesz zrobić z Partyzanta mojego naśladowcę. To jeszcze poproś o polifonię w "Blues for Alice" albo coś w ten dekiel. Myślę, że stać go na swoje, dobre pomysły i się nie zgodzi. W każdym razie to by było słabe z tego właśnie powodu.

Tym bardziej, że już podpatrzył mój pomysł z dwugryfówką ;) (jego pierwsza taka gitara to była moja sygnatura firmy Mensinger). To chyba aż nadto. Swoją drogą jak miałem naście lat, to jego gra mnie zainspirowała, żeby w ogóle zacząć z tappingiem, ale nigdy nie naśladowałem tego co robi. Pierwszą myślą było właśnie wykonywanie utworów polifonicznych Bacha i in. (czego wtedy nie grał) i od tego zaczynałem.

Mi się bardzo podoba to co grasz, pomimo, że preferuję inną muzykę to i tak lubię słuchać twojej gitarki, a napewno nie nazwał bym tego martwym brzmieniem :D

Bezzasadne są te porównania do Partyzanta. Świetnie zagrane jest to "Earth Song". Coś pięknego. ;) Świetne. Jesteś połączeniem 2 świetnych muzyków w jednym. ;) Propsy, gratuluje i mam nadzieje, że będzie jakieś dobre nagranie z Twoich wspólnych koncertów z Paulem i Andym.

Słucham siekanki, ale to mi się spodobało, zawsze miałem sentyment do czegoś lżejszego, ale gratulacje :)

Adam Fulara pisze:No ładnie widzę, że chcesz zrobić z Partyzanta mojego naśladowcę. To jeszcze poproś o polifonię w "Blues for Alice" albo coś w ten dekiel. Myślę, że stać go na swoje, dobre pomysły i się nie zgodzi. W każdym razie to by było słabe z tego właśnie powodu.

Tym bardziej, że już podpatrzył mój pomysł z dwugryfówką ;) (jego pierwsza taka gitara to była moja sygnatura firmy Mensinger). To chyba aż nadto. Swoją drogą jak miałem naście lat, to jego gra mnie zainspirowała, żeby w ogóle zacząć z tappingiem, ale nigdy nie naśladowałem tego co robi. Pierwszą myślą było właśnie wykonywanie utworów polifonicznych Bacha i in. (czego wtedy nie grał) i od tego zaczynałem.

1. Nie chce zrobić naśladowcy, tylko chce porównać 2 geniuszy na tej samej płaszczyźnie. (oczywiści wiem też że chodzi o to, że robisz coś nowego)
2. Jak zgapił pomysł z dwugryfówką. To ja mówię że ty zgapiłeś od Page'a, a każdy kto gra na jednogryfowej zgapił to od wcześniejszych gitarzystów. Taki tok rozumowania. A to że kupił twoją sygnaturkę, to znaczy tyle że mu się podobała i jest dobra. Ludzie kupują sygnaturki znanych muzyków, jak mogą.
3. Twoim rozumowaniem to zgapiłeś od niego tapping.
Z całym szacunkiem dla geniuszu, ale chyba jesteś trochę zapatrzony w siebie. Co nie zmienia faktu że podziwiam.

tomo11. Nie do końca zrozumiałeś. Nie można nakazywać muzykom naśladowanie innych muzyków. Można zapytać co najwyżej co oni mają do zaproponowania w zamian. Partyzant ma zupełnie inną filozofię - nie interesuje go za bardzo improwizacja (przynajmniej ta jazzowa, na ilu filach w ogóle improwizuje, 2? 3?), a polifonia to chyba w ogóle. Równie dobrze mógłbyś mi nakazać granie ołówkami na gryfie jak on to czyni. Ja tego nie zrobię, ale nie dlatego że nie umiałbym. Poćwiczyłbym i zagrał, tylko naśladowanie czegokolwiek w sposób zrobiony przez innych lepiej nie ma sensu. Partyzant mógłby wtedy napisać "Patrzcie ludzie, Fulara mnie naśladuje". Nakazując Partyzantowi naukę polifonii skazujesz taką próbę na porażkę, bo on tak nie ćwiczy z tego co wiem. POMYSŁ się liczy. Szanuję jego dokonania, ale bardziej interesuję się muzyką polifoniczną, albo artystami robiącymi nowe rzeczy w improwizacji np. Methenym, Holdsworthem. Myślisz, że Paul Gilbert wybrał źle? Przecież Stanleya Jordana mógł wziąć, on chyba mieszka niedaleko NY, wyszłoby może porównywalnie z kasą (odpada kilka tys za lot). Tapping to nie powód mojej tam obecności. Tylko polifonia właśnie.

To tak jakbyś porównał pianistę klasycznego i jazzowego bo obaj używają fortepianu. Tak, używam tapping, ale do innych celów. Od biedy klasyczny może i zagra jazz czasem, albo jazzowy klasykę, ale to nie ma sensu.

Z zapatrzeniem w siebie może i masz rację, nie umiem tego ocenić obiektywnie. Ale jednocześnie - znam wartość tego co robię - unikalny w świecie gitary i tappingu aspekt i z drugiej strony bardzo krytycznie patrzę na swoje nagrania.

Dziękuję za każde miłe słowo. Na razie mój target jest bardzo niewielki, acz rośnie w siłę, dlatego doceniam i bardzo się cieszę, jak komuś się podobają te improwizacje dwugłosowe. Nagrywając bzdrurny film ze znaną melodyjką miałem pół miliona wizyt, nagrywając polifoniczną improwizację - 5 tysięcy. Ale bardziej się cieszę z tych 5 tysięcy. :D

Ok. Rozumiem o co Ci chodzi.

Gratulacje .
chyba właśnie o to chodzi żeby robić coś w taki sposób jak nam odpowiada a nie tak żeby odpowiadało to jak największej ilości osób

Imponujące, gratuluję. Co do muzyki którą grasz, to nie jest moja bajka, ale też chętnie zobaczę jakieś nagrania.

Płyta "An introduction to coutnerpoint" w drodze, coraz bliżej premiera, na pewno dam znać. :) Tam właśnie wszystkie improwizacje są w polifonii. Na dobrą sprawę każdy muzyk (łącznie z tappingowcami) może powiedzieć,że to nie jego bajka, bo czyja to bajka? :) To nie jazz i nie klasyka i nie blues, ani rock. Ale mamy też swoich fanów i to grono się powiększa.

Po prostu zostawię tu linka:
https://www.facebook.com/photo.php?v=47 ... =2&theater

Pozdrów Paula od nas :)

I ode mnie też :P