Na jakiej zasadzie nazywać takie akordy?

E x x x x
B 3 3 3 3
G 2 0 0 0
D 0 x x x
A x 3 2 x
E x x x 3
Na jakiej zasadzie nazywać tego typu akordy? Wiem, że mogę sobie sprawdzić w jakimś "chord namer", ale nic mi to nie da z wiedzy teoretycznej.

Akord nr 1:
- 3 próg na strunie B to dźwięk D
- 2 próg na strunie G to A
- pusta struna D to dźwięk D
Suma dźwięków: D A - jest to dwudźwięk, pomiędzy D a A jest kwinta czysta (5), a więc jest to power chord D5.

Akord nr 2:
- 3 próg na strunie B to dźwięk D
- pusta struna G to dźwięk G
- 3 próg na strunie A to dźwięk C
Suma dźwięków: C G D - jest to trójdźwięk, pomiędzy C a G jest kwinta czysta (5), a pomiędzy C i D jest sekunda wielka (2). Tercja jest tu pominięta na rzecz sekundy, co daje nam akord susowy. Jest to zatem akord Csus2. Można to interpretować też na inny sposób. Suma dźwięków: G D C - jest to trójdźwięk, pomiędzy G a D jest kwinta czysta (5), a pomiędzy G a C jest kwarta czysta (4). Tercja jest tu pominięta na rzecz kwarty, co daje nam akord susowy. Jest to zatem akord Gsus4. Ten drugi sposób jest tutaj bardziej pożądany ze względu na to, że Gsus4 jest następnie rozwiązywany na G5, który występuje jako trzeci.

Akord nr 3:
- 3 próg na strunie B to dźwięk D
- pusta struna G to dźwięk G
- 3 próg na strunie E to dźwięk G
Suma dźwięków: G D - jest to dwudźwięk, pomiędzy G a D jest kwinta czysta (5), a więc jest to power chord G5.

Edit: poprawiłem literówki w trzecim akordzie.

Co do akordów 1 i 3 to chyba między tymi dźwiękami jest inna liczba dźwięków?
C C# D D# E F F# G G# A B H

pomiędzy D a A jest 6 dźwięków
Pomiędzy G a D jest też 6 dźwięków
chyba że interwały liczy się inaczej? przyznam że to pytanie bo sam jestem dopiero w trakcie przyswajania wiedzy

@up Widzę, że używasz "polskiego" zapisu. Oczywiście możesz go używać. Siwy4don użył w zapisie tabulatury "B" dla oznaczenia drugiej najcieńszej struny wiolinowej, dlatego pisałem po "anglosasku". Dla Ciebie przerzucę się w tym poście na "polski", nie zmieniając zapisu w poprzednim poście.

Liczby w nawiasie to symbole interwałów. I tak np. (5) to kwinta czysta, (b2) to sekunda mała, a (#4) to kwarta zwiększona. Nie jest to liczba interwałów, która dzieli jeden dźwięk od drugiego.

Alfabet muzyczny w notacji "polskiej" z krzyżykami: A A# H C C# D D# E F F# G G#
Alfabet muzyczny w notacji "polskiej" z bemolami: A B H C Db D Eb E F Gb G Ab

Pomiędzy D a A jest 7 półtonów. Liczy się w ten sposób: pomiędzy D a D#/Eb jest 1 półton, pomiędzy D a E 2 półtony, pomiędzy D a F 3 półtony, pomiędzy D a F#/Gb 4 półtony, pomiędzy D a G 5 półtonów, pomiędzy D a G#/Ab 6 półtonów, pomiędzy D a A 7 półtonów. 7 półtonów to kwinta czysta (5).

Pomiędzy G a D jest 7 półtonów. Pomiędzy G a G#/Ab jest 1 półton, pomiędzy G a A 2 półtony, pomiędzy G a A#/B 3 półtony, pomiędzy G a H 4 półtony, pomiędzy G a C 5 półtonów, pomiędzy G a C/Db 6 półtonów, pomiędzy G a D 7 półtonów. 7 półtonów to kwinta czysta (5).

Jeśli w akordzie występuje dwa razy ten sam dźwięk, to pod względem harmonii wciąż jest ten sam akord. Jeśli na pianinie zagra się lewą ręką dźwięki C, E, G, a prawa będzie odpoczywać, to będzie to akord C. Jeśli zagra się lewą ręką dźwięki C, E, G, a prawą zagra się np. dźwięk G, ale w następnej oktawie, to wciąż będzie to akord C. Tutaj wchodzą zagadnienia przewrotów akordów, ale to już kompletnie inne kwestie.

P.S. Oczywiście zapis "polski" wcale nie jest polski, ale jest używany w Polsce, ale nie tylko w Polsce. Taka nazwa jest uproszczeniem spowodowanym popularnością tego zapisu w Polsce. Nazwa "anglosaski" również nie jest do końca poprawna, a używa się jej z tego powodu, że w krajach anglosaskich zapis bez "H" spotyka się zdecydowanie najczęściej.

Trochę odbiegam od tematu, ale weźmy akord C-dur
E 0
B 1
G 0
D 2
A 3
E x
Czyli używamy dźwięków C, E i G, no i dalej C i E w wyższych oktawach-moje pytanie dlaczego akord C-dur z zagraną pustą struną E nie brzmi już tak dobrze, jak z wytłumioną skoro jesto to również dźwięk E, ale w niższej oktawie? Czy chodzi o to, że "tworząc/nazywając" akord robimy to od najgrubszej struny i wtedy E nie może być zagrany pierwszy, gdyż pierwsza musi być pryma-C, gdyż jest to C-dur?

Tak już jest, że bardziej nieprzyjemnie jest wtedy, gdy tercja czy kwinta jest w basie niż pryma, co jest bardziej naturalne. Co ciekawe efekt ten potęguje się do sporych rozmiarów, gdy ta najniższa tercja jest rzeczywiście... niska. Pusta struna basowa E w gitarze jest już niskim dźwiękiem. Zupełnie inaczej sprawa wygląda, gdy mamy do czynienia z akordami granymi w wyższych rejestrach.

Powyżej mamy akord C w przewrocie (dokładnie w przewrocie sekstowym), najniższym dźwiękiem jest właśnie E (tercja mała akordu).

A tutaj mamy akord C, ale już nie w przewrocie. Najniższym dźwiękiem jest pryma czysta akordu, czyli dźwięk C.

Jeszcze zamieszczam akord C w innym przewrocie (dokładnie w przewrocie kwartsekstowym). Najniższym dźwiękiem jest kwinta czysta akordu, czyli dźwięk G.

Nie ma między nimi zasadniczej różnicy, jeśli chodzi o przyjemność odsłuchu, ponieważ są grane w wysokim rejestrze.

Nakłada się na to poza tym to, że wielodźwięki są ogólnie gorzej znoszone w niskich rejestrach. To jest jeden z powodów, dlaczego tercja w akordach w systemie CAGED (tzw. "ogniskowe" akordy) jest zawarta najczęściej w wyższym rejestrze, bo to ona jest konsonansem niedoskonałym w przeciwieństwie do konsonansów doskonałych, którymi są pryma czysta i kwinta czysta (poza tym kwarta czysta, ale to z innych powodów, mianowicie kwarta czysta jest przewrotem kwinty czystej; jak chcemy być bardzo dokładni to oktawa czysta też jest konsonansem doskonałym, ponieważ jest przewrotem prymy czystej). Właśnie z tego powodu tercja jest bardziej tolerowana w wysokich rejestrach i również dlatego nie brzmi zbyt dobrze, jak gra się ją w harmonii na mocno przesterowanej gitarze, szczególnie w niskich rejestrach, choć jak naprawdę się przesadzi z przesterem, to nawet w wyższych może nieźle drażnić. To samo dotyczy kwinty czystej, ale w dużo mniejszym zakresie, ponieważ jest to konsonans doskonały, ale jednak nie aż tak doskonały jak pryma czysta. Można to zauważyć np. jak gra się na mocno przesterowanej gitarze z obniżonym strojem power chordy w przewrocie - kwinta czysta na dole, pryma czysta na górze (naprawdę na marginiesie: oczywiście implikuje to fakt, że pomiędzy tymi dźwiękami jest kwarta czysta, ale zgodnie z teorią akordów nie jest to po prostu kwarta czysta, ale kwinta czysta w przewrocie; kwarta czysta może wystąpić jedynie w akordach susowych; jako wyższy składnik akordów bardziej złożonych niż trójdźwięki występuje jej ekwiwalent w następnej oktawie, którą jest undecyma - oczywiście traktuje się ją podobnie, żeby nie powiedzieć tak samo jak kwartę, ale żeby zachować spójność w bardziej zaawansowanych zagadnieniach teorii muzyki, należy trzymać się tych rozgraniczeń). Jak pryma czysta jest na dole, efekt brzmieniowy jest zupełnie inny.

Siwy4don pisze:E x x x x
B 3 3 3 3
G 2 0 0 0
D 0 x x x
A x 3 2 x
E x x x 3
Na jakiej zasadzie nazywać tego typu akordy? Wiem, że mogę sobie sprawdzić w jakimś "chord namer", ale nic mi to nie da z wiedzy teoretycznej.

D5, Csus2, G, G5.

Generalnie to D5 i G5 to są kwinty, tj. dwudźwięki, czyli coś mniej niż akord. Tu nie ma wielkiej filozofii z nazewnictwem. Paczysz co za dźwięki są grane razem, od najniższego w górę i widzisz D,A i znowu D. Skoro wiesz już, że w tym powerchordzie grają naraz dźwięki D i A, który tak już ma, że znaduje się kwintę wyżej niż D - to taki pseudoakord składający się z D plus kwinty nazywa się D5.

W drugim uderzeniu masz w podstawie dźwięk C, nad nim kwintę (G) i od niej począwszy jeszcze następną kwintę wzwyż (D). Znasz ten myk z "Message in a Bottle", piszesz Csus2. Alternatywnie, nie znasz Message In A Bottle (ale uwaga, nikomu się do tego nie przyznajesz) ale identyfikujesz najniższy dźwięk jako C, dalej widzisz G, jeszcze dalej D. Patrzysz jakie interwały z podstawą, prymą, najniższym dźwiękiem (C) tworzą pozostałe dwa i widzisz kwintę czystą (G) i nonę wielką (D). Nie boisz się nony bo to tylko najzwyklejsza sekunda powiększona o oktawę. Wiesz już wszystko, więc przystępujesz do nazwania akordu: najniższy dźwięk to C, pozostałe składniki to kwinta i sekunda wielka czyli sus2, razem Csus2. Proste jak swiński ogon.

W trzecim uderzeniu masz Giedur (G+B+D) w pierwszym przewrocie, tj. najniższy dźwięk nie jest prymą, lecz tercją. Jak chcesz być pedantyczny, możesz ten akord oznaczyć naszym ulubieńcem sleszem i następującym po nim dźwiękiem basu. W skrócie G/B. Poczytasz o przewrotach inaczej inwersjach, to ogarniesz. Tego samego się tyczy twoje drugie pytanie o C/E. Tutaj przewrót z pustą szóstą struną brzmi brzydko dlatego się go nie stosuje (nie będę się tu rozwodził nad przyczyną tego stanu rzeczy). Natomiast bardzo ładny jest Cdur w drugim przewrocie, z kwintą w basie, tj. szóstą struną na trzecim progu.

W czwartym uderzeniu widzisz przecie gołym okiem że to jest najbardziej chamskie ogniskowe G bez tercji (wytłumiona piąta struna, druga na trzecim progu), toteż piszesz G5 bez ceregieli; następny proszę.

Poza tym, patrzę na te funty i od razu Down Down down, to the river of love...

Akurat tą progresję wymyśliłem sam i gram to bardziej w stylu "thinking out loud" Ed'a Sheeran'a, ale trochę bardziej jazzowo xd
btw. dzięki za pomoc wszystkim